Lofzing God

Over de gehele wereld genieten mensen van muziek. Zingen wordt gewoonlijk gebruikt om heuglijke festiviteiten, zoals trouwerijen, op te luisteren. Muziek en gezang kunnen nobele aspiraties zoals lofprijzing, liefde, hoop en plezier uitdrukken en stimuleren. Helaas, men heeft echter ook geleerd om muziek te misbruiken, zoals men ook gedaan heeft met veel andere goede cadeaus.

Zingen is geen uitvinding van de moderne mens. Door de eeuwen heen zien we in de bijbel, wanneer God door de profeten sprak, hoe Gods volk hem prees in gezang als ook door gesproken gebeden.

De bijbel beschrijft de visie van de apostel Johannes die de gelovigen in de hemel zag. “Ze hadden lieren om daarop te spelen voor God. 3 Ze zongen het lied van Gods dienaar Mozes met de citers van God. En zij zingen het lied van Mozes, de knecht van God.” (Openbaringen 15:2-3) .

Johannes zag niet alleen de gelovigen zingen, maar ook: “hoorde ik het geluid van een groot aantal engelen rondom de troon, de wezens en de oudsten; het waren er oneindig veel, tienduizend maal tienduizenden, duizend maal duizenden. Met luide stem riepen ze: ...lof en dank.” (Openbaringen 5:11).

Het lied van Mozes dat hier genoemd wordt neemt ons terug naar de tijd van Mozes en laat dus het voortdurende belang zien van het lofzingen van God. In de Thora lezen we hoe Mozes en het hele volk, en later de vrouwen met de tamboerijn, zongen: “‘Ik wil zingen voor de HEER, zijn macht en majesteit zijn groot! Paarden en ruiters wierp hij in zee. 2 De HEER is mijn sterkte, hij is mijn beschermer, de HEER kwam mij te hulp.”(Exodus 15:1, 2, 20) Deze reddingservaring verwijst naar de redding van dood en ondergang van de Israëlieten toen het naderende leger van Farao op het punt stond hen te verpletteren bij de Rode zee.

Een ander voorbeeld van het lofzingen van God zien we in 2 Kronieken 5:12-14 dat de opening beschrijft van de door koning Salomo nieuw gebouwde tempel. “alle Levitische zangers, te weten Asaf, Heman, Jedutun en hun zonen en broers, gekleed in fijn linnen, stonden met hun cimbalen, harpen en lieren aan de oostkant van het altaar klaar, en ook nog honderdtwintig priesters met trompetten –, 13 op dat moment moesten de blazers en zangers samen muziek ten gehore brengen ter ere van de HEER. Zodra het geluid van de trompetten, cimbalen en andere instrumenten opklonk en de zangers de lofzang aanhieven: ‘De HEER is goed, eeuwig duurt zijn trouw,’ vulde de tempel, het huis van de HEER, zich met een wolk. 14 De priesters konden hun dienst niet meer verrichten, want de majesteit van God vulde de hele tempel.”

Het is belangrijk om in het bijzonder op te merken dat God lof gezongen werd in zowel zijn tempel als in de hemel, en dat het begeleid werd door muziekinstrumenten.

Dit korte onderzoek naar religieus zingen in de bijbel laat ons zien dat joden en christenen het volkomen eens zijn over het gebruik van muziek om God te aanbidden.

De koran, waarvan moslims geloven dat die het laatste geschrift is, noemt dat de profeet David Gods een loflied zong. We lezen in soera 34:10 “O gij bergen, alsmede gij vogelen, verheerlijkt Allah met hem!"

Hoewel de koran Gods verheerlijking noemt, die door David en zelfs door engelen werden bezongen (Soera 39:75, 40:7), noemt dit boek niet het zingen als een handeling van gemeenschapsaanbidding. Dit staat in contrast met het samen zingen van religieuze liederen zoals dat in de bijbel plaatsvond.

Een ander opvallend contrast zien we in de islamitische regel tegen het zingen onder begeleiding van muziekinstrumenten in de moskee.

Aan de ene kant leren de koran en de bijbel dat godvrezende mannen uit de oudheid, zoals David, God prezen met liederen en instrumenten (in de tempel), maar aan de andere kant verboden moslimautoriteiten het zingen van liederen begeleid door muziekinstrumenten in de moskee. Hoe kan religieuze muziek, dat vroeger goed was, nu verkeerd zijn?

Sommigen hebben geprobeerd deze vraag te beantwoorden door te zeggen dat zingen in de moskee niet verboden is. Het wordt zelfs door sommigen gesuggereerd dat het reciteren van de koran als zingen is. Dit is slechts een deeloplossing omdat het niet verklaart waarom muziekinstrumenten verboden werden.

Een tweede benadering die laat zien dat deze oplossing inadequaat is, is dat islamitisch recitatie van de koran nauwelijks vergelijkbaar is met het zingen van liederen van blijdschap die begeleid werden met tamboerijn, lier, harp en trompet. Een kenmerk van ieder lied is zijn tune of melodie. Een vergelijking tussen het zingen in de bijbel enerzijds en het reciteren van de koran anderzijds toont een duidelijk verschil aan, in het bijzonder met betrekking tot de melodie. De melodie is aanwezig in het zingen en afwezig in de recitatie.

Psalm 81 vers 2 en 5 in de bijbel laat de belangrijkheid van de melodie zien in het lofzingen van God: “ Jubel voor God, onze sterkte, juich voor de God van Jakob, 3 zing een lied en sla de tamboerijn, speel op de harp en de lieflijke lier... want dat is een opdracht aan Israël, een voorschrift van Jakobs God.”

De meeste moslims zullen wellicht erkennen dat instrumenten op zichzelf niet verkeerd zijn, maar zij geloven dat het nu noodzakelijk is om muziekinstrumenten te verbieden omdat er zo’n overheersende misbruik van wordt gemaakt (voor slechte, sensuele doelen).

Deze uitleg mag op het eerste gezicht redelijk lijken, maar een nader onderzoek toont aan dat hij inadequaat is. Er zijn veel voorbeelden van dingen, zoals muziek, die, hoewel ze goed zijn, door de mens misbruikt worden. Seksuele intimiteit is een mooi cadeau van God maar het wordt helaas misbruikt door verdorven mensen. Zouden mannen en vrouwen verboden moeten worden om intieme relaties te hebben, alleen omdat overspelers en ontuchtplegers dit goede cadeau misbruiken? Natuurlijk niet! Hetzelfde principe gaat op met muziek. Als sommige mensen muziek misbruiken betekent dat niet dat het voor gelovigen verkeerd is om het op een goede, God erende, manier te gebruiken!

We hebben de verschillende gezichtspunten van moslims en christenen opgemerkt met betrekking tot de rechtmatigheid van het gebruiken van muziek. Nu gaan we onze aandacht richten op een andere vraag. Wat motiveert zingen? Psalm 81 zeg, “Jubel...” En dit doet op zijn beurt de vraag rijzen, “Wat stimuleert het jubelen?” Een aanwijzing om die vraag te beantwoorden wordt gevonden in het lied van Mozes dat Gods goedheid viert in het redden van de Israëlieten uit de handen van de slechte Farao. De profeet David deelt in Psalm 9 hoe een gelijke ervaring van bevrijding hem aanzet tot vreugdezang: “Ik wil u loven, HEER... Maar God vergeet de armen niet... Heb erbarmen... draag mij weg van de poorten van de dood.
15 Dan kan ik vertellen van uw roemrijke daden, juichen in de poorten van Sion: ‘U hebt mij gered!’ ”

In Psalm 71, lezen we, “Dan zal ik u loven bij het spel op de harp, u en uw trouw, mijn God. ... 23 Mijn lippen zullen juichen wanneer ik voor u zing, ik zal jubelen omdat u mij hebt verlost. 24 Mijn tong zal heel de dag van uw gerechtigheid spreken”. ‘Verlost’ wordt gebruikt om de redding van de dood of een ramp te beschrijven.

Andere keren wordt Gods macht om te verlossen of te redden toegepast op het bevrijden of het vergeven van de mensen hun zonden, zoals in Psalm 130:4,7,8, “Maar bij u is vergeving... Bij de HEER is genade, bij hem is bevrijding, altijd weer. 8 Hij zal Israël bevrijden uit al zijn zonden.”

Wanneer een zondaar wordt gered en vergeven door God voelt hij grote blijdschap die natuurlijk wordt geuit met muziek en zang. Terwijl dit soort van blijdschap zeer frequent wordt genoemd in de bijbel is haar afwezigheid in de koran opvallend.

De koran noemt het zingen als een blij antwoord op Gods redding niet. Waarom? Moslims geloven niet dat men redding kan kennen (of de blijdschap ervan) vóór de dag van het oordeel.

Een moslim gelooft dat op die dag zijn redding bepaald zal worden door het afwegen van de goede en slechte daden. Daarom kan hij alleen uitkijken zich te verblijden na het laatste oordeel.

Hoewel een moslim zich over zijn redding hoopt te verheugen na de oordeelsdag, kent de koran geen uiting van vreugdezang als antwoord op die redding. In feite is dit soort van zingen afwezig in de koran zowel voor de dag van het oordeel als erna.

Volgens de islam is redding in essentie een prestatie van de mens, maar vanuit het christelijke oogpunt is het een cadeau van Gods genade. De koran ziet redding als de “grootste prestatie” en inderdaad is het iets waarvoor je je best moet doen (Soera 61:11,12). De bijbel, aan de ander kant, zegt dat redding een gratis cadeau is (Jesaja 55:7; Romeinen 6:1-6, 23). Is er wellicht een andere reden die de totale afwezigheid in de koran van zingen verklaart, die verbonden is aan redding? Wellicht ligt de oorzaak in een fundamenteel verschillende kijk op redding.

Als je redding hoofdzakelijk afhangt van je eigen inspanningen dan voel je je minder schuldig naar God. Echter, als je God als de cruciale factor ziet in het bepalen van je redding dan zal je overstelpt zijn met dankbaarheid en barst je uit in het verheugd loven van God.

Christenen hebben een gevoel van verplichting tot God, niet alleen omdat hij uit genade ons vergeeft, maar ook omdat hij ons redt van de dood, in het bijzonder de ultieme dood –de hel. De profeet David sprak over deze blijdschap toen hij tot de Heer bad: “3 Banden van de dood omknelden mij, angsten van het dodenrijk grepen mij aan, ik voelde angst en pijn. 4 Toen riep ik de naam van de HEER: ‘HEER, red toch mijn leven!’ ... 8 Ja, u hebt mijn leven ontrukt aan de dood, mijn ogen gedroogd van tranen... 12 Hoe kan ik de HEER vergoeden wat hij voor mij heeft gedaan? 13 Ik zal de beker van bevrijding heffen” (Psalm 116: 3, 4, 8, 12-13, zie ook Psalm 118:17-23)

Op dezelfde manier als dat de psalmist zich verheugde toen God hem redde van de dood zo voorspelt de profeet Jesaja een te komen dag, waarop Gods redding grote blijdschap zal inspireren. De HEER van de Heerscharen “vernietigt het waas dat alle volken het zicht beneemt, de sluier waarmee alle volken omhuld zijn.8 Voor altijd doet hij de dood teniet. God, de HEER, wist de tranen van elk gezicht, de smaad van zijn volk neemt hij van de aarde weg – de HEER heeft gesproken. 9 Op die dag zal men zeggen: ‘Hij is onze God! Hij was onze hoop: hij zou ons redden. Hij is de HEER, hij was onze hoop. Juich en wees blij: hij heeft ons gered!’ ” (Jesaja 25:7-9)

Veel profeten en gelovigen waren in staat om te genieten van Gods redding door God in gezang te loven.

Weet u wat het is om blijmoedig God te aanbidden?