Waarom ik harde artikelen over de islam schrijf

James M. Arlandson

Na het lezen van mijn artikelen op deze website, vragen lezers zich misschien af waarom ik mij bezig houdt met het schrijven van artikelen over deze religie, in het bijzonder op een dergelijke harde manier. Bovendien, 11-september is zo lang geleden.

Hier zijn vijf hoofdredenen die mijn motieven uitleggen, voor wat zij waard zijn.

1. Geweld moet aan de kaak worden gesteld.

Voor 11 september besteedde ik niet veel tijd aan islam en wist naast enkele feiten in mijn oude menswetenschapvakken er weinig vanaf, zoals de bijdrage van de islam aan de wetenschap in de Middeleeuwen, ondanks dat het nu de mate van de bijdrage van de islam wordt betwijfeld, zoals hier [1], [2], [3] bewezen wordt. Ik was voorzichtig om historische islam in deze vakken te beschermen, hoewel ik mij privé afvroeg hoe deze religie en christendom met elkaar in enkele basisdoctrines verzoend konden worden, zoals de godheid van Christus (zie no. 2 hieronder).

Dit was voor 11 september.

Na 11 september besloot ik om de koran te lezen. Ik las hem van vrijdagmiddag tot zondag. Ik was gechoqueerd door het geweld dat ik erin tegenkwam.

Twee voorbeelden uit de koran, en één uit een vroege biografie.

Allereerst, Mohammed wenste de dood van zijn oom Aboe Lahab en diens vrouw, die hem in Mekka tegenwerkten (soera 111). Het is een korte soera, dus hier is hij helemaal:

1. Vernietigd zijn de handen van Abôe Lahab en vernietigd is hij. 2. Zijn bezit en wat hij voortbracht, baat hem niet. 3. Hij zal een vuur van vlammen (de hel) binnengaan. 4. En ook zijn vrouw, aandraagster van brandhout. 5. Om haar nek een touw van wezels. (Siregar)

In het belang van vergelijkende religies, lezen christenen deze passage en kunnen zich afvragen: “Wat zou Jezus doen met weerspannige familieleden?” Zij zullen waarschijnlijk antwoorden: “Hij zou hen vergeven of hun fouten over het hoofd zien. Hij zou hen niet naar de hel, met extra bijzondere bestraffingen, veroordelen.” Dit antwoord is in feite wat er gebeurt in Marcus 6:1-5.

Het tweede voorbeeld is toen Mohammed beloofde dat hij de joden en christenen, de mensen van het boek, zal bevechten (soera 9:29):

Doodt die Mensen van het Boek die niet [werkelijk] in God en de Laatste Dag geloven… ( Haleem).

Merk op hoe Haleem het woord “werkelijk” in haken zet. Het impliceert dat Mohammed de joden en christenen met rust zal laten. Het is alsof Haleem zichzelf niet ertoe kan brengen te erkennen dat Mohammed werkelijk alle mensen van het Boek zal bevechten, wat de historische feiten zijn, tenzij zij zich bekeren tot de islam of een “ beschermings”belasting betalen.

Deze kleine toedekkingen en witwassingen doordrenken islamitische geleerdheid en vertalingen, geloof me. Ik zal er zo meteen op terug komen (zie no. 3).

Het grotere plaatje is het geweld van Mohammed. Ik heb altijd gehoord dat islam de religie van vrede was en is. Echter, ik was verkeerd. Geweld doordrenkt de koran en het leven van Mohammed.

Ten derde, na de koran las ik uit de islam van het begin het boek van Ibn Ishaak, Het leven van Mohammed (vertaald door A. Guillaume, Oxford UP, 1955 en gedeeltelijk in het Nederlands vertaald door Wim Raven). Ibn Ishaak stierf in 767 AD, en hij verzamelde data over Mohammeds leven en plaatste die in zijn biografie. Hij is een waardevolle bron voor moderne geleerden, hoewel zij over zijn chronologie en wonderen van mening kunnen verschillen. Moslims houden ervan als hij Mohammed als heldhaftig en nobel weergeeft, maar zij houden niet van hem wanneer hij Mohammed …. – goed, wanneer hij minder heldhaftig en nobel is.  

Ibn Ishaq doet verslag van deze gewelddadige episode. Aboe Bakr, één van Mohammeds hoofdmetgezellen, mengde zich in een joodse school, geleid door twee rabbi’s. Aboe Bakr riep één van de rabbi’s

Om God te vrezen en een moslim te worden omdat hij wist dat Mohammed de apostel van God was die de waarheid van Hem had gebracht en dat zij het geschreven zouden vinden in de Thora en het Evangelie.

Eén van de rabbi’s brutaliseerde hem, zeggend dat Allah arm moet zijn als Mohammed geld moet lenen van de joden. In woede ontstoken sloeg Aboe Bakr hem hard op het gezicht, hem vertellend:

Was het niet om het verbond tussen ons, dan zou ik uw hoofd afhakken, u vijand van Allah!

Het verhaal eindigt met de rabbi die tegen Mohammed ontkent dat hij Aboe Bakr brutaliseerde (merk op hoe de jood niet alleen een blasfemer is, maar ook een leugenaar), echter, de profeet kreeg een openbaring dat de rabbi Allah bespot had (Soera 3:181). Dus, Aboe Bakr was gerechtvaardigd in het gebruiken van fysiek geweld als antwoord op respectloze woorden. Hij is een moslimheld (Ibn Ishaak, p. 263).

Gewelddadige incidenten zoals deze drie voorbeelden vullen de brondocumenten van vroege islam.

Dit in menselijke termen plaatsend, het gezicht van islam draagt een permanente grijns, en zijn ogen twinkelen. Zijn linkerhand biedt snoep aan de ongeïnformeerde. Dit is de verleidende kant van de islam. Maar zijn rechterhand verbergt een zwaard achter zijn rug, klaar om het hoofd af te hakken van iedereen die het bekritiseert of het verlaat.

Mijn doel is om achter deze glimlachende en verlokkende figuur (een zwaardlengte afstand nemend) aan te lopen en iedereen over het zwaard te waarschuwen.

De onwelgevallige feiten over onrechtvaardig en excessief islamitisch geweld en intolerantie moeten blootgesteld worden zodat iedereen ALLES van de islam kan begrijpen, niet alleen de goedaardige vijf pillaren. Hoewel ik theologische meningsverschillen heb met ieder pillaar op zich, brengt geen van hen mij materiële of fysiek schade toe.

Maar het koran-ondersteund geweld beschadigt iedereen materieel en fysiek, dus moeten wij gewaarschuwd worden. Ik ben een waarschuwer, om het maar eens te zeggen in één van Mohammeds favoriete woorden over zichzelf. Ik waarschuw mensen over Mohammed.

2. Christelijk geloof moet verdedigd en uitgelegd worden.

Het is droevig dat nominaal christendom in Europa uitsterft, ondanks dat evangelisch christendom groeit. Levendig, evangelisch christendom is nog relatief sterk in de VS, God zij dank. Over de wereld groeit het met sprongen, zoals te zien in deze grote vergadering in Afrika en deze in Pakistan die een voetbalstadion vult met 100.000 mensen. Hier in het Westen moet het herleefd worden en het internet is kleine bijdrage daartoe.

De meeste mensen in het Westen geloven dat alle religies ongeveer hetzelfde zijn. Sommige verdwaasde en verwarde christenen gaan zover om zich te bekeren tot de islam, en dit is hartverscheurend.

Zoals het naar voren komt, bestaan deze overeenkomsten in het algemeen alleen op aardse ethische zaken (bijvoorbeeld steel niet, moord niet, pleeg geen overspel, enzovoort), ondanks dat zelfs op dit niveau verschillen bestaan zoals hier gezien kan worden, om alleen maar één voorbeeld van de verwarrende huwelijkswetten van de islam over overspel to aan te halen.

Maar de overeenkomsten verdwijnen in veel hemelse zaken. Deze verschillen moeten naar voren gebracht worden.

Christendom en islam hebben onverzoenbare verschillen. Bijvoorbeeld, Mohammed is in de koran verward over Jezus. Na alle verwarring verlaagt Mohammed Jezus. Mohammed ontkent het zoonschap en goddelijkheid van Christus, waar het nieuwe testament overal zijn goddelijkheid en zoonschap bevestigt.

Hier is een passage uit de koran, die andere representeert (de toevoeging tussen vierkant haken is van mij, die tussen ronde haken van de vertaler):

3:58 Dat dragen Wij [Allah] jou voor van de Verzen en de wijze Vermaning (de Koran). 59 Voorwaar, de gelijkenis (van de schepping van ‘ Îsa is bij Allah als de gelijkenis (van de schepping) van Adam. Hij schiep hem uit aarde en zei vervolgens tot hem: ‘Wees,’en hij was. 60. De Waarheid komt van jouw Heer en behoor dus niet tot de twijfelaars. (Siregar)

Vanuit het gezichtpunt van bijbelgetrouwe christenen is deze passage gevuld met vele fouten, waarvan drie eruit springen:

Allereerst, Mohammed zegt klaarblijkelijk dat hij zijn informatie uit openbaring [dat wil zeggen: de koran] verkrijgt, niet slechts uit onderzoek, dus dit betekent dat hij vatbaar is voor fouten omdat hij de rede en feiten negeert of bagatelliseert. Hij had geen bekwaam christen tot zijn beschikking om uit te leggen wie Jezus werkelijk was. Mohammed pikte langs de handelsroutes her en der in Arabië ideeën over hem op. Hij weet niet over wie hij praat, dus verschuilt hij zich vaak achter dubieuze beweringen dat hij deze informatie ontving via openbaringen.

Ten tweede, Mohammed zegt dat Jezus als Adam is, geschapen uit aarde. Deze “openbaring” weerspreekt ronduit het nieuwe testament, dat zegt dat Jezus betrokken was bij het scheppen van het hele universum en zelf ongeschapen was.

Ten derde en tenslotte, als Mohammed echter zelfs geluisterd had naar een bekwaam christen, dan zou Mohammed Jezus nog verlagen tot slechts een profeet. Waarom? Onder andere omdat Mohammed de beste en laatste van de profeten moet zijn. Hij moest zijn eigen hoogste status behouden, dus Jezus kon niet de Zoon van God zijn, terwijl Mohammed slechts een menselijke en sterfelijke boodschapper was (soera 3:144). Dus Mohammed had een menselijke en egoïstisch motief om deze openbaring te verkrijgen en verlaagt de eeuwige Zoon van God.

In tegenstelling hiertoe moeten christenen doctrines beproeven op basis van de normen van Christus en de Apostelen, omdat leraren kunnen opstaan en kunnen ontkennen dat Jezus Christus de Zoon van God is:

22 Bestaat er een grotere leugenaar dan iemand die ontkent dat Jezus de christus is? De antichrist is ieder die de Vader en de Zoon niet erkent. 23 Ieder die de Zoon niet erkent, heeft ook de Vader niet. Wie de Zoon erkent, heeft ook de Vader. (1 Johannes 2:22-23)

Zei Jezus zelf dat hij de Zoon van God was om alleen beter te lijken dan iedereen anders? Waar is het bewijs voor dit egoïstische motief? Wie specifiek probeerde hij te overtreffen? Een Farizeeër? Hij hield voor het grootste gedeelte weloverwogen zijn ware identiteit uit het publieke domein, en aanvaarde de populaire (maar uiteindelijk inadequate) titels profeet, leraar of rabbi. Maar hij openbaarde zijn ware identiteit als de Zoon van God aan zijn kern twaalf discipelen en soms aan degenen buiten zijn kleine kring. Hij ging erop uit zonder te pochen over zijn ware natuur.

Verder, gebaseerd op deze nieuwtestamentische passage in 1 Johannes, geschreven door de apostel Johannes, wat worden christenen verondersteld te concluderen over Mohammeds ontkenning dat Jezus de Zoon van God is? Verdwaasde en verwarde christenen moeten de eeuwige Zoon van God niet inruilen voor een verdwaasde en verwarde menselijke boodschapper: Mohammed (soera 3:144).

Mohammed zegt dat hij het christendom verbeterd had en dat God de messias kon hebben vernietigd om te laten zien hoe verkeerd christenen zijn over Jezus (soera 5:15-17).

Het nieuwe testament is het hiermee oneens, dus ben ik het hiermee oneens.

Dat is waarom ik mijn artikelen schrijf. Ik zou graag de nieuwtestamentische kijk op Christus willen presenteren – om iedereen die het aangaat en die mijn artikelen leest te herinneren wat basis christelijke doctrine zegt.

3. Waarheid moet het winnen van fouten.

Ik heb ontdekt dat teveel (niet alle) islamitische geleerdheid in het Westen gevuld is met kleine, korte, nauwelijks te ontdekken, maar significante fouten en weglatingen. Zij lijken weloverwogen en berekend te zijn om enkele pijnlijke feiten toe te dekken en islam als innemend te presenteren zodat mensen mogelijk zich tot de islam zullen bekeren. Maar soms zijn de fouten en weglatingen groot en schaamteloos.

Dit moet worden blootgesteld.

Twee voorbeelden die kleine fouten illustreren:

Allereerst, zoals opgemerkt in het eerste punt, voegt Haleem de bepaling “werkelijk” toe in soera 9:29, bedoelend dat Mohammed alleen de onware joden en christenen op het oog had, niet de “ware” gelovigen. Haleem vertaalt twee andere verzen die aangeven dat ware gelovigen degenen zijn die zich overgeven, een kernconcept in de islam (soera 3:19 en 85). Blijkbaar is zijn intentie om te laten zien dat ware joden en christenen “zich onderwerpen,” zodat zij een soort moslim zijn. Maar hoe wordt Mohammed verondersteld om de ware gelovigen van de onware te scheiden wanneer hij oorlog tegen hen voert? Historische waarheid zegt dat hij ze niet scheidde.

Dus Haleems zeer kleine, korte, moeilijk detecteerbare toevoeging “werkelijk” is bedacht om Mohammed eerlijk en juist te maken in de ogen van onschuldige westerlingen. Echter, het stapt over het grote plaatje heen: Waarom zou Mohammed überhaupt oorlog tegen de joden en christenen voeren, als hij de religie van vrede aan het stichten was?

Ten tweede, Haleem slaagt er niet in om een sleutelwoord in een gewelddadig koranvers te vertalen. De historische achtergrond van soera 8 is de slag van Badr (624 AD), waarin Mohammed en ongeveer 320 moslims een verbazingwekkend overwinning behaalden over ongeveer 1000 Mekkanen. Mohammed vierde de dood van de Mekkanen (de toevoeging tussen haakjes is van mij):

8:17 Het waren niet jullie die hen [de Mekkanen] doodden, maar het was God…

In het Arabisch herhaalt de zin het woord “doodde” (stam is q-t-l) na “God.” Hilali en Khan zijn hardline moslims, dus zij schamen zich niet voor de wreedheid van de koran. Het vers moet luiden:

8:17 Het waren niet jullie die hen doodden, maar het was Allah die hen doodde… ( overeenkomstig met Siregar)

Waarom laat Haleem dit laatste gewelddadige woord “gedood” weg? Er is geen manuscriptvariant. Wellicht, alleen wellicht, moest hij de reputatie van de islam beschermen tegen ieder idee dat Allah mensen direct doodt (en ik zou eraan toevoegen:) zeshonderd jaar nadat Christus kwam en ons een betere weg toonde. Bovendien, Haleem communiceert de islam aan Engelstaligen in zijn vertaling van de koran. De verleiding om het laatste gewelddadig woord uit te sluiten moet sterk zijn geweest, om de koran aangenaam te maken voor Engelstaligen die wonen in culturen die het christendom als hun achtergrond hebben.

Soms zijn de weglatingen en verdraaiingen niet heel klein, kort en nauwelijks detecteerbaar, maar schaamteloos — wat slechter is omdat deze fouten fors zijn en daarom bedrieglijker zijn; zij zijn op het eerste gezicht verborgen, zodat de ongeïnformeerde lezer bij zichzelf redeneert dat moslimgeleerden zeker geen schaamteloze fouten zouden maken, niet?

Twee voorbeelden zijn voldoende om schaamteloze fouten te illustreren:

Allereerst, Mohammed viel de Mekkaanse karavanen lastig na zijn hidjra (emigratie) van Mekka naar Medina in 622 AD, maar twee moslimgeleerden (te midden van andere) verdraaien Mohammeds agressie en doen hem defensief lijken. Nadat Mohammed Mekka had verlaten, stuurden de Mekkanen karavanen geladen met goederen langs de handelsroutes. Maar welke handelsroutes? Handelsroutes die Mohammed in Medina lastigvielen? Het is waar dat sommige karavanen beschermd werden door enkele soldaten (een veelvoorkomende praktijk bij de handelaren), maar op welke paden reisden zij? Twee moslimgeleerden zijn inaccuraat wanneer zij beweren dat de karavanen Medina “doorkruisten” (merk hun woorden op), toevoegend dat de arme en hulpeloze moslims lukraak zochten naar wat zij ook maar buit konden maken in hun rooftochten, waar de Mekkanen zich mobiliseerden voor oorlog. ( Isma’il R. al- Faruqi and Lois Lamya’ al- Faruqi, The Cultural Atlas of Islam, New York : Macmillan, 1986, p. 134).

Eerlijk gezegd, toen ik de woorden “passeren” las, was ik geschokt? “Las ik werkelijk wat ik zojuist las?” Ik las het opnieuw om er zeker van te zijn dat het zo was. Ik vind dit soort fouten altijd in moslimgeleerdheid, maar deze werd uitgegeven door Macmillan, een gereputeerd westers bedrijf.

In tegenstelling schildert de wijds gerespecteerde historicus en islamoloog W. Montgomery Watt een accurater beeld van deze vroege rooftochten van voor de slag van Badr (624 AD), zeggend dat de moslims de offensieve, lange afstanden aflegden vanuit Medina:

Het hoofdpunt om op te merken is dat de moslims de aanval kozen. Met één uitzondering waren de zeven expedities gericht tegen de Mekkaanse karavanen. De geografische situatie leent zich hiervoor. Karavanen vanuit Mekka naar Syrië moesten tussen Medina en de kust passeren. Zelfs als zij zich zo dicht als mogelijk tot de Rode Zee hielden, moesten ze binnen ongeveer tachtig mijl van Medina passeren, en, hoewel op deze afstand van de vijandelijke basis, zou twee keer zo ver zijn van hun eigen basis. (Watt, Muhammad at Medina, p. 2)

Dus de Mekkaanse karavanen voerden geen oorlogen tegen Mohammed te Medina, maar zij gingen rond voor zaken, reizend (voor grootste deel) langs een handelsroute bij de kust. Tachtig mijl reizend duurt ongeveer twee of drie dagen in het zevende eeuws Arabië; dus, de Mekkanen waren niet op de Medinese’ stoep, en zeker niet met een klein contingent soldaten. Watt impliceert correct dat de Mekkaanse karavanen zich zorgen maakten over aanvallen van moslims, niet over het aanvallen van de moslims in Medina. Islam was niet aan het vechten voor zijn eigen overleving tegen de Mekkanen, en moslims waren niet “gerechtvaardige oorlogen” uit zelfverdediging na de hidjrah (622 AD) aan het voeren. In plaats daarvan volgden zij de dubieuze Arabische gewoonte van roofovervallen. Dus, zaden van geweld zijn geplant in de vroege voedingsbodem van de islam. Het is alleen natuurlijk dat de koran dit geweld zou weerspiegelen.

De ongeïnformeerde westerling kon van Faruqis’ Culturele Atlas concluderen dat Mohammed en de Mekkanen in een voortdurende staat van oorlog waren, en dat de Mekkanen altijd agressief waren. Dus, enige militaire actie door Mohammed zou defensief lijken en daarom rechtmatig. Maar dit is onjuist. De Mekkaanse karavanen “doorkruisten” nooit Medina. Mohammed was op oorlogspad.

Hier is het tweede voorbeeld dat een Westerling enkele onwelgevallige feiten over de islam weglaat.

In het boek Islam terugnemen: Amerikaanse moslims herclaimen hun geloof (“ Taking Back Islam: American Muslims reclaim their faith” (redactie Michael Wolfe, Rodale, 2002, 2004)) vraagt de redacteur in de inleiding zich af: “Waarom nu?” Waarom een boek schrijven over de islam in de tijd na 11 september? Zijn antwoord: om islam als een vredelievende, tolerante, vergevinggezinde en gecompassioneerde religie te presenteren tegenover de islamitische terreuraanvallen. Maar hoe ver gaat deze presentatie in het witwassen en weglaten van feiten?

Karen Armstrong, een voormalige non en uitgesproken en productief auteur over de islam, bedrijft witwassingen en weglatingen in haar artikel voor het boek: “Is islam gewelddadig?” Zij zegt dat toen Mohammed Mekka in 630 AD veroverde, de stad “vrijwillig zijn poorten voor de moslims opende, zonder bloedvergieten” omdat hij ingenieus en dapper een vredige coalitie van stammen opgebouwd had (p. 28).

Als antwoord, echter, vergeet zij vier feiten:

Allereerst, Mohammed voerde en begon zo veel oorlogen en stuurde zo vele rooftochten uit op de Mekkanen en hun karavanen dat de stad verzwakt was. Mohammed was klaar om te veroveren, en Mekka was rijp om te worden veroverd.

Ten tweede, tijdens de verovering verscheen Mohammed buiten Mekka met 10.000 djihadisten. Net voor de verovering beviel hij zijn heilige strijders om vuren aan te steken zodat het leger zelfs talrijker en machtiger leek. Dus openden de Mekkanen “vrijwillig” hun poorten?

Ten derde gebood Mohammed zijn mannen om de stad in vier collonnes uit vier richtingen te betreden, om iedere weerstand te verbreken, ondanks dat hij de Mekkanen generaal pardon aanbood. De Mekkanen gaven inderdaad hun stad over, dus de weerstand was klein.

Ten vierde, echter, Chalid al Walid, een competente maar bloeddorstige officier van één van de colonnes, beweert dat hij met weerstand te maken had en achtentwintig mannen doodde. (Twee anderen werden gedood toen zij in een groep van veroverende djihadisten renden.) Sprak Mohammed Chalid aan en wees hij hem terecht? Hoe kon hij, wanneer Chalid zei dat hij met weerstand te maken kreeg. Ook voerde Chalid veel smerige zaken uit in de vroege islam — het vernietigen van een gebouw hier, het onderwerpen van een stam daar. Routine werk in de vroege islam. Dus waarom zou Mohammed hem kwijt willen raken?

Deze vier feiten vullen Armstrongs weglatingen en witwassingen, en laten zien dat de verovering, hoewel het gewelddadiger kon zijn, gebeurde door een groot leger. Mekka opende niet “vrijwillig” zijn poorten voor vredelievende pelgrims, maar voor een groot leger dat op het punt stond om de stad te bestormen als het zich niet zou overgeven. Ook, de reden dat Mohammed in staat was om coalities te bouwen op deze late datum (en zelfs ervoor) was vanwege zijn leger dat op de achtergrond op de loer lag of op de voorgrond stond. Mekka en vele individuele omliggende stammen waren te zwak om te vechten, dus enkele stammen sloten zich bij de coalitie aan. Tenslotte, hoewel 28 doden geen bloedbad vormen, zijn zij een eind weg van Armstrongs witwassing dat Mohammed Mekka veroverde “zonder bloedvergieten.” In Chalids sectie van Mekka vloeide bloed.

Deze fouten en weglatingen en witwassingen en al het oppoetsen gebeuren keer op keer in dit boek en in vele andere bronnen die de islam promoten. Blijkbaar moet islam welgevallig verschijnen en klinken in de ogen en oren van westerlingen, zodat zij geloven dat het niet helemaal slecht is. Het is een wereldreligie, per slot van rekening. Genoeg gezegd.

Echter, nog niet alles is gezegd. ALLES van de islam moet aan de wereld worden blootgesteld, evenzo bevooroordeelde en tendentieuze moslim en westers pro-moslim geleerdheid die onwelgevallige aspecten van deze religie eraf schaven met het mogelijke doel van het bekeren van onschuldige zoekers.

4. De Verlichting zegt om kritisch te denken en te analyseren.

Het Westen profiteerde op vele wijzen (hoewel niet alle) van de eeuw van de Verlichting en Rationalisme (c. 1600-1800+). Een behoorlijke dosis kritisch denken en rede is sindsdien geïnjecteerd in onze educatie en wetenschap. (Hoewel de Verlichters dit niet graag willen toegeven, werd de rede benadrukt in de Middeleeuwen, met name door Thomas van Aquino). Dit is waarom de westerse wereld de islamitische wereld heeft ingehaald en voor is gebleven in gebieden als technologie

Helaas is islam niet door een dergelijke Verlichting gegaan. Dit is waarom niemand de koran en Mohammed durft uit te dagen. Bijvoorbeeld, één van de vreemdste en ongegronde overtuigingen in traditioneel islam is dat Mohammed zondeloos was, ondanks dat de feiten en zijn eigen woorden dit geloof weerspreken. Maar in traditioneel islam is geloof hoog verheven boven kritisch denken en gezond verstand en helder bewijs – zelfs van de oorspronkelijke documenten in de islam.

Als een kind van de Verlichting (zoals alle Westerlingen dat zijn), heb ik één motto aangenomen in mijn analyse van de islam: Laten de feiten mij leiden.

Het lijkt erop dat de meerderheid van de moslims niet dit motto delen omdat zij ofwel basale, onbespreekbare, onwelgevallige feiten die verschijnen in de oorspronkelijke documenten in de islam negeren ofwel weg verklaren, dus zij geloven wat zij gehoord hebben van hun leiders die deze feiten over Mohammed toedekken of voor zich houden. Met het internet, echter, zullen deze harde waarheden naar boven komen.

Mijn doel (en die van anderen) is om te verzekeren dat deze waarheden naar boven komen, zodat we ALLES van de oorspronkelijke islam weten.

De Verlichting heeft ook sceptische, harde geleerdheid in religie voortgebracht.

Hoewel het nieuw testament overal de goddelijkheid van Jezus bevestigt, toen sommige Verlichtingsintellectuelen begonnen aan de beroemde zoektocht naar de historische Jezus, haalden zij alle bovennatuurlijke elementen eruit. Wie ontstond uit hun biografieën? Een innemend leraar van liefde, of een rondreizende rabbi met een radicale oproep voor een oncompromitterende verbondenheid aan het koninkrijk van God. Ongeacht deze tekortkoming en onvolledige resultaten van deze biografieën, is één ding zeker: een gewelddadige en wellustig mens kon niet in Jezus van Nazaret worden ontdekt.

Aan de andere kant, wat zou er gebeuren als Mohammed hetzelfde onderzoek zou ondergaan? De koran geeft Mohammed nergens een goddelijke status, zou dus een niet-gewelddadig preker met alleen een radicale oproep voor een ongecompromitteerde verbondenheid aan Allah en zijn boodschapper ontstaan? Zou hij vredelievend en niet wellustig lijken? Hij handelde in geweld en gaf geen goed voorbeeld seksueel gezien. Misschien is dit wat islamitische leiders vrezen. Echter, de waarheid zal over dit alles naar buiten komen.

De Verlichting heeft tenminste twee grote thema’s voortgebracht:

Allereerst, de Verlichting bracht ons tolerantie. De VS werd gefundeerd op het hoogtepunt van deze intellectuele bevingen, en het Eerste Amendement in de constitutie zegt dat we allen godsdienstvrijheid hebben zonder tussenkomst. Dit betekent dat de islam het wettige recht heeft om zich in de VS (en elders in het Westen) te vestigen, ondanks dat islamitische landen vaak christenen vervolgen, zoals in Saoedi-Arabië of in Indonesië. Vredelievende moslims moeten niet lastig gevallen worden, maar gewelddadige en criminele moslims moeten aangegeven en gearresteerd worden.

Echter, wat betreft het analyseren van de waarheidaanspraken van de islam en het onderzoeken van Mohammed zelf, ondanks deze tolerantie te danken aan de Verlichting? Dit brengt ons bij het tweede thema.

De Verlichting bracht ons ook kritisch denken en scepticisme (bijvoorbeeld Hume, Voltaire, Nietsche en vele anderen). Het christendom werd sceptisch geanalyseerd, en het overleefde dit opmerkelijk intact, grotendeels vanwege Jezus. Immers, naast de bovennatuurlijke kant van zijn leven, concludeerde de Verlichting dat hij een goede en rechtvaardige jood was — ondanks dat het nieuwe testament zijn goddelijke natuur bekrachtigt.

Op dezelfde manier moet de islam sceptisch worden geanalyseerd. Het moet geplaatst worden onder de Verlichtingsmicroscoop. De feiten die naar boven komen van mijn studie van de islam tot dusver geven aan dat het een wankelend fundament van geweld en slecht gedrag van zijn stichter heeft. Dit [Engelstalig] artikel voorspelt de dood van het Mohammedanisme (gedefinieerd in het artikel als het geloof van moslims over Mohammed) vanwege de informatie snelweg op het internet. Niet langer kunnen de geheimen in Mohammeds leven verborgen blijven of weg geredeneerd worden omdat meer en meer redelijke en redenerende mensen toegang zullen hebben tot de waarheid. Dan zal Mohammed niet zo goed lijken.

Deze analyse kan de gevoelens van vrome moslims pijn doen, maar zij moeten de westerse traditie begrijpen. Wij onderzoeken. Wij bekritiseren. Wij ontleden tekst in stukken, zelfs heilige teksten. Ockhams scheermes vereist dat we verzonnen uitleggingen elimineren en de rechtdoorzee en heldere prefereren. We houden vast aan basale en heldere feiten. Moslims moeten onthouden dat zij degenen zijn die islam brachten en brengen naar het Westen. Zij zijn misschien niet gewend aan dergelijke harde analyses omdat islamitische landen wetten hebben die de doodstraf iedereen opleggen die Mohammed en koran en zelfs de islamitische wet zelf bekritiseren. Maar dat zal (of moet niet) in het Westen op feiten gebaseerde analyse van de islam tot een halt roepen.

Dit alles over de Verlichting mag hoogdravend klinken, maar ik neem de intellectuele beweging serieus. Wat mij betreft krijgt de islam geen vrij doorgang wanneer het naar het Westen komt, in het bijzonder wanneer het beweert de ultieme waarheid te claimen, en in het bijzonder wanneer moslims opgeroepen worden het agressief te verspreiden.

Islam moet geen vrije doorgang krijgen, en anderen in het Westen die de Verlichting serieus nemen moeten deze religie uitdagen.

Wat zo verbazingwekkend is is niet dat ik en slechts enkele anderen (zo lijkt het) islam uitdagen, maar dat duizend andere geleerden niet hun kritisch denken gebruiken zelfs om het te bevragen.

5. Westerse vrijheid moet worden bewaard.

Een van de waarmerken van het Westen is vrijheid.

Het Westen staat vrijheid van meningsuiting toe, waarbij we religieuze waarheidsaanspraken kunnen bekritiseren. Islamitische wet zegt dat kritiekasters van Mohammed, de koran en de islam moeten sterven.

Het Westen houdt de staat en de kerk gescheiden, waar de islam dit onderscheid niet maakt tussen de staat en de moskee.

Het Westen staat vrijheid van godsdienst toe zodat we niet hoeven te leven onder sjaria, maar islam leert onderwerping, zelfs het volk van het Boek (Joden en christenen) (Soera 9:29). Als zij hun religie willen houden, moeten zij een belasting betalen voor de veronderstelde “voorrecht” van het leven onder islamitische “bescherming.”

Het Westen staat vrijheid van geweten toe. Islam dringt heiligheid op allen van ons van buitenaf op. Dat is waarom sjaria’s harde wetten en straffen heeft zoals het stenigen van overspelers en het slaan van dronkaards en gokkers.

Deze gerechtvaardigde vrijheden vloeien voort uit het christendom wanneer het juist wordt begrepen. Door proclamatie alleen probeert het christendom van binnenuit mensen voor zich te winnen– een geestelijke transformatie.

Echter, als mensen dit pad niet kiezen, dan staat het christendom hen toe om hun eigen gang te gaan. God zal hen op zijn manier en op zijn tijd berechten, niet wij. Islam, aan de andere kant, dwingt hen om zich te conformeren.

Ik schrijf op mijn eigen wijze om de beste delen van het Westen te bewaren

Conclusie

Islam moet geen vrije doorgang krijgen waneer het zich vestigt in het Westen. Het moet worden onderzocht volgens de Verlichtingsnormen van onderzoek – en onderzoek is taaier en sceptischer geworden zoals het nu voortschrijdt in de 21e eeuw. Agressieve islam kan ook het beste worden uitgedaagd door goed uitgelegd en doordacht christendom. Bijvoorbeeld, we kunnen de wetten die uit de eerdere religie kwamen vergelijken met die die uit de islam komen. Vrijheid moet zegevieren in het Westen en de rest van de wereld.

Eenvoudig gezegd, ik zal mijn kritiek niet stoppen totdat ik genoeg artikelen heb geschreven om mij veilig te voelen ten opzichte van agressieve islam. De waarheid moet naar boven komen over ALLES van de islam.

Enkelen hebben de waarheid over de islam sinds jaren verteld (lang voordat ik begon te schrijven), maar velen, religieus of seculier, moeten zich hierbij aansluiten. Zij moeten rigoureus de waarheidsaanspraken van de islam en Mohammeds leven onderzoeken.

Hun vrijheid kan ervan afhangen.

Vanwege deze vijf hoofdredenen, schrijf ik harde maar op feitengebaseerde artikelen over de islam.


Als de lezers mijn artikelen betwijfelen dat zij zijn gegrond in feiten, dan moeten zij alle artikelen nauwkeurig lezen en mij (via ons) laten weten waar, in het bijzonder, ik fout ben. Als ik fout ben, dan ben ik graag bereid om de fout te corrigeren. Ik praat over feitelijke fouten. Verder moet niemand een vers uit de koran citeren die, bijvoorbeeld, aantoont hoe groot Mohammed is, wanneer historische feiten een zelfuitgeroepen openbaring tegenspreken. Een poging om een fout bij mij aan te tonen op deze manier, zal niet werken.