Tweede brief

Beste Abdallah,

Ik wist wel dat ik een antwoord recht vanuit je hart kon verwachten. Dank je wel!

Ik erken je gevoelens en twijfel geen moment aan je oprechtheid. Oprechtheid moet de basis zijn voor iedere conversatie welke God aangaat en onze relatie met Hem. Echter, het moet verbonden zijn met vastgestelde feiten. We moeten ons de vraag stellen: Is datgene wat ik geloof werkelijk en feitelijk waar?   Een moeder kan volkomen overtuigd zijn van de onschuld van haar zoon die zojuist voor een misdaad is veroordeeld. Maar maakt dat hem onschuldig? Niet onze graad van oprechtheid bepaald dat, maar een onderzoek. Oprechtheid kan het verkeerde niet in waarheid omkeren.

Waar het hier om gaat is daarom niet zozeer onze oprechtheid, maar het doel van onze oprechtheid. Accepteer daarom alsjeblieft dat, terwijl ik je oprechtheid waardeer, ik een vraagteken zet bij wat jij als feit aanneemt. Laat ik het uitleggen.

Jij stelt dat je diep gewortelde twijfels hebt omtrent de betrouwbaarheid van de hedendaagse bijbel. Hoewel ik dit op een manier had verwacht, verbaast het me toch. Laat me proberen te antwoorden op je verdenkingen. Eerst moeten we een onderscheid maken tussen vastgestelde feiten en onze interpretatie hiervan. Wat de islam nooit heeft toegelaten, gebeurde in het christendom. In de laatste paar eeuwen zijn bijbelcritici, onder welke veel theologen, zo vrij geweest om hun kritiek ten toon te stellen en te propageren, terwijl het vaak gebaseerd was op zeer buitensporige interpretaties. Deze reflecteerden veel te vaak hun ‘politieke’, persoonlijke overtuigingen en opinies waarmee ze de bijbel interpreteren. Er zijn echter ook andere critici geweest, en je moet luisteren naar wat zij te zeggen hebben.

We moeten een onderscheid maken tussen wat genoemd wordt ‘tekst kritiek’ en de zogenaamde ‘historisch-kritische interpretatie methode’. Tekstkritiek is de wetenschap welke tot stand is gekomen om de exacte tekst van een origineel document te bepalen, en om eventuele verbasteringen van de originele tekst of overschrijffouten er uit te ziften, welke er zijn ingeslopen over de vele eeuwen waarin de manuscripten met de hand overgeschreven werden. Het probeert ook verkeerd begrepen woorden, zinsneden en spreekwoordelijke uitdrukkingen te corrigeren. Vele groepen geleerden, christenen en anderen, hebben elk van de oude handschriften grondig bestudeerd. Dit hielp om fouten te ontdekken en terug te sporen naar waar die er oorspronkelijk in geslopen waren. Dit geeft ons vandaag de dag de verzekering dat wij een nagenoeg perfecte replica van de oorspronkelijke openbaring in handen hebben.

De ‘historisch-kritische methode’ is van een totaal andere aard. Het probeert een tekst te verbeteren door, als ik het zo mag zeggen, de haalbaarheid vast te stellen. De bijbel leert, bijvoorbeeld, dat de joden door de Rode Zee gingen zonder natte voeten te krijgen, of dat Jezus uit een maagd geboren was, dat hij op het meer liep en doden opwekte. Aangezien dat onmogelijk is, beredeneren de critici, moet dat soort teksten geclassificeerd worden als mythen. Door verschillende middelen en methoden hebben hun pennen al het bovennatuurlijke uit de bijbel weg gecensureerd. Zoals te was verwachten, heeft hun kritiek grotendeels bijgedragen aan het geestelijke verval van de westerse wereld. Hierdoor werd God weggevaagd uit de gedachten van veel mensen. Wel of niet met opzet, deze critici hebben hun eigen begrensde verstand de rechter gemaakt over de oneindige God, beoordelend en bedingend over waar Hij wel of niet toe in staat is. Dit resulteerde in een zeer menselijke interpretatie van het goddelijke Boek en zijn schrijver. We noemen dat ‘seculair humanisme’. Betreurenswaardig als het is, het is doorgedrongen tot het dominante denken, wat gereflecteerd wordt door de Westerse media.

Om hun veronderstellingen te ondersteunen hebben deze critici de datering van de bijbelboeken herzien, bewerend bijvoorbeeld, dat de wet van Mozes eigenlijk door Ezra geschreven is, die ongeveer 900 jaar na Mozes leefde. Dit was gebaseerd op de aanname dat schrijven iets onbekends was in de tijd van Mozes. We weten nu dat schrijven heel gewoon was, lang vóór de tijd van Abraham (500 jaar vóór Mozes).

Sommige critici veronderstellen dat ná de dood van Jezus – zijn Hemelvaart doen ze af als onmogelijk en bestempelen ze daarom als mythe – Paulus kwam en het christendom ‘kaapte’. Er wordt beweerd dat hij het evangelie zodanig censureerde dat het klopt met zijn eigen theologie. Maar documenten daterende uit diezelfde tijd geven duidelijk aan dat er nooit een verschil in leer was tussen Paulus en de andere apostelen van Jezus, hij raadpleegde hen zelfs.

Terwijl we bereidwillig zijn enkele incidentele overschrijffout te erkennen, zijn we er meer dan zeker van dat deze op geen enkele wijze de boodschap en de inhoud van Gods Woord beïnvloeden of verdraaien. We beschouwen het eigenlijk als bijzonder wonderlijk dat de bijbelse geschriften, welke met de hand zijn overgeschreven over perioden van zelfs 3000 jaren, zo weinig gebreken vertonen.

Het is voor ons verbazingwekkend dat veel moslims deze liberale argumenten gebruiken om de vervalsing van het evangelie te propageren, terwijl ze weigeren om de hoog noodzakelijke tekstkritiek toe te passen op hun eigen geschriften. Ze negeren volledig het feit dat, hoewel de koran van een veel jongere datum is, het soortgelijke, als niet meer ingewikkelde problemen heeft. Ik ben me van de explosiviteit van deze stelling bewust, maar het kan niet aanvallender voor jou zijn, dan veel islamitische stellingen aangaande de bijbel zijn voor ons. In het kort, ik stel voor dat we volgens dezelfde regels moeten spelen. Moslimdoctoren die propageren dat de bijbel is vervalst, zien over het hoofd dat de meest verheven moslimtheologen zoals at-Tabari (overleden 855 AD), al-Boechari (overleden 870 AD) evenals al Ghazzali (overleden 1111 AD) geloofden in de echtheid van de (Griekse) tekst van het evangelie. En dat is precies de boodschap die de koran promoot:

“Zegt: "Wij geloven in God en in hetgeen ons is geopenbaard en in hetgeen tot Abraham, Ismaël, Izaäk, Jacob en de stammen werd neergezonden en in hetgeen aan Mozes en Jezus werd gegeven en in hetgeen aan alle andere profeten werd gegeven door hun Heer. Wij maken geen onderscheid tussen hen... (Soera el-Baqarah 2:136)

Wij zonden de Torah neer [aan Mozes], waarin leiding en licht was... En wie niet rechtspreken volgens hetgeen God heeft neergezonden, zij zijn ongelovigen...En Wij deden Jezus, zoon van Maria in hun voetsporen treden, vervullende, hetgeen vóór hem in de Torah was (geopenbaard), en Wij gaven hem het Evangelie, dat licht en leiding bevatte, bevestigende hetgeen daarvóór in de Torah was en een leiding en een vermaning voor de godvrezenden. En laat de mensen van het Evangelie richten naar hetgeen God daarin heeft geopenbaard en wie niet richten naar hetgeen God heeft geopenbaard, zijn de overtreders... Richt daarom tussen hen naar hetgeen God heeft geopenbaard en volg hun boze neigingen niet...” (Soera el-Maida 5:44-48)

"Wij geloven in hetgeen ons is geopenbaard en hetgeen u is geopenbaard." (Soera al-Ankaboet 29:46)

Het is behoorlijk duidelijk dat in de tijd dat de koran geschreven is, er nergens enige aanwijzing is gegeven over eventuele vervalsing, of het onrealistisch zijn van de bijbel. Iemand die daar nu tegen in gaat, gaat niet alleen in tegen de koran, maar zal ook antwoord moeten geven op vragen als: WIE veranderde of vervalste de bijbel? WANNEER was de bijbel vervalst? WAAR is het origineel, of bewijs wat aantoont dat een dergelijk origineel bestond? Tot nu toe heb ik nog geen antwoord op deze vragen gekregen.

Als de bijbel vervalst was vóór de tijd van Mohammed, zou de koran niet zo positief over de bijbel hebben gesproken. Als de bijbel veranderd of vervalst was ná die tijd, zouden de vele bestaande oude manuscripten, die dateren van honderden jaren vóór Mohammed, bewijs hebben kunnen leveren. En bovendien hebben we net uit de koran gelezen dat de bijbel Gods Woord is. We zouden toe moeten voegen, ook uit de koran, dat “Er is niemand die de woorden van God veranderen” (soera 6:34 en 10:64). Dus, wat doen de moslim bijbelcritici?

Sommige moslims redeneren dat de koran stelt dat de bijbel was verdraaid. Ze citeren:

“O, mensen van het Boek, waarom verwar je de waarheid met de leugen en verbergt de waarheid tegen beter weten in?” (Soera Al-Imraan 3:71)

“En voorzeker, onder hen zijn er, die hun tong verdraaien, terwijl zij het Boek voordragen, opdat je het van het Boek moogt achten, hoewel het niet van het Boek is.” (Soera Al-Imraan 3:78)

Deze verzen zeggen niets meer dan dat de bijbel door joden in het publiek - zoals de context suggereert - met hun tong verdraaid werd, niet met hun pennen. Anders zou de koran niet suggereren dat moslims de Mensen van het Boek moeten vragen omtrent de inhoud van de bijbel:

“Vraagt degenen, die de Vermaning [het Boek] bezitten, indien je het niet weet.” (Soera al-Anbiyaa 21:7)

We mogen ons zeker wel afvragen waarom veel moslims geloven dat de bijbel is vervalst, terwijl de geschiedenis, archeologie en de koran dit ontkennen? Het antwoord is nogal intrigerend.

Ibn Khazem (overleden 1064 AD) regeerde over het zuiden van Spanje als minister van de kalief. Toen hij de koran aan het lezen was, kwam hij een vers tegen dat verwees naar Jezus die sprak over Goed Nieuws van een apostel welke na hem zou komen en wiens naam Ahmad zou zijn (Soera 61:6). De betekenis van dit Arabisch woord is vergelijkbaar met die van de naam ‘Mohammed’. Hij moet ook hebben gelezen over “de reine [of andere vertalingen: ongeletterde!] profeet (dat is: Mohammed) die zij in hun de Torah en het Evangelie beschreven vinden” (Soera 7:157). Dus begon hij in de bijbel te zoeken naar deze verwijzing omtrent Mohammed. Waarschijnlijk tot zijn verbazing, vond hij die niet. Wat hij wel vond, echter, waren een aantal tegenstrijdigheden tussen de twee boeken, welke verondersteld waren van een goddelijke bron te komen. We kunnen het probleem zien welke ibn Khazem onder ogen zag. Van beide, de bijbel en de koran, wordt gezegd Woord van God te zijn - en ze spreken elkaar tegen.

Ibn Khazem besloot niet te twijfelen aan de integriteit van de koran. Hij nam liever aan dat de bestaande evangelietekst vervalst was door joden en christenen omdat het evangelie niet met de koran overeenstemt, en Mohammed er zo lovend over gesproken had, moet de bestaande evangelietekst vervalst zijn door joden en christenen. Deze aanname mag dan zijn geloofsijver voor de koran laten zien, het is niet gebaseerd op historische feiten.

Sindsdien twijfelen moslims aan de integriteit van de bijbel. Hun argument wordt niet alleen tegengesproken door de koran, maar ook door de nog steeds toenemende sterke archeologische en historische argumenten, welke de echtheid van de bijbel ondersteunen. Bovendien, waarom zou iemand, om welke reden dan ook, proberen het Woord van God te veranderen?

Wellicht heeft deze brief geholpen om je een blik te werpen op wat de meeste moslims blijkbaar niet weten. Praktiserende christenen hebben een speciale plaats voor de bijbel in hun harten en levens. Het is Gods liefdesbrief aan hen.

Omdat het je gevoelens kan krenken, is het een aardig pijnlijke poging voor me om een brief te schrijven die vraagtekens zet bij je diepste overtuigingen. Maar ik ben er zeker van dat onze zorg voor de fundamenten van ons geloof in God, ons in staat stelt om emotionele haperingen te overwinnen.

Ik hoop en vertrouw erop dat deze brief je in goed welzijn en goede gezondheid bereikt. Kun je deze brief alsjeblieft snel beantwoorden.

De meest hartelijke groeten,

Theophilus



Vorige

Inhoud

Volgende